Yılan Kartalı Masalı: Kötü Anne
Yılan Kartalı Masalı: Kötü Anne
Çocuklarından çok kendini düşünen anne !!
Bir zamanlar anneleri ile yaşayan iki çocuk varmış. Anneleri, çocukları her gün odun toplamaları için ormana gönderirmiş. Anneleri, çocuklar her sabah yola çıktıklarında, onlara yemeleri için çok az yiyecek verirmiş. Çünkü çok fakirlermiş. Anneleri çocuklarını her sabah uğurlarken de hep şöyle dermiş:
“Dün getirdiğiniz odunlar o kadar azdı ki bugün size yiyecek pek bir şey veremiyorum.”
Çocuklar annelerini memnun etmek için çok uğraşıyorlarmış. Çocuklar çam ağacı odunu getirdiklerinde anneleri onları azarlarmış. Kuru sazlıklardan odun getirdiklerinde ise şöyle dermiş:
“Bunlar ateş yakmak için iyi değil, çünkü evde çok fazla kül bırakıyorlar.”
Çocuklar annelerini bir türlü memnun edemiyorlarmış. Çok çalışmaktan ve yeterince yemek yiyemediklerinden dolayı da çocuklar çok zayıflamışlar, bir deri bir kemik kalmışlar.
Bir sabah yine odun toplamaya giderken anneleri çocuklara yemeleri için biraz köpek eti vermiş. Bizler köpek etini yemeyiz ama masalımız buralardan çok uzaklardaki Filipinler ülkesinde geçtiği için orada yaşayan kimi insanlar köpek eti yemekteymiş. Annelerinin kendilerine çok az köpek eti vermelerinden dolayı çocuklar çok üzülmüş.
Ormana vardıklarında büyük kardeş diğerine şöyle demiş:
“Ben ağaca tırmanıp bazı dalları keserken sen burada bekle.”
Büyük kardeş ağaca çıkmış. Kısa süre sonra “İşte biraz odun buldum” diye seslenmiş ve bir kolunun kemikleri ağaçtan yere düşmüş.
“Ah,” diye bağırmış kardeşi, “ama bu senin kolun!”
“İşte biraz daha odun,” diye haykırmış büyük kardeş ve diğer kolun kemikleri de yere düşmüş.
Sonra tekrar seslenmiş ve bir bacağının kemikleri yere düşmüş. Sonra diğer bacağının kemikleri düşmüş ve vücudunun tüm kemikleri yere düşene kadar böyle devam etmiş.
“Bunları eve götür,” demiş büyük kardeş ” annemiz sadece bizim kemiklerimizi istiyor.”
Küçük kardeş çok üzgünmüş, çünkü ormanda yalnız kalmış ve eve nasıl gidebileceğini bilmiyormuş. Bu arada yerdeki odun parçalarını toplamış. Odunları toplama işini bitirdiğinde ağaç tepesinden bir yılan kartalı seslenmiş:
“Korkma! Seninle geleceğim kardeşim.”
Böylece küçük kardeş omzuna odunları koymuş ve yola koyulmuş. Küçük kardeş yoldayken Yılan Kartalı da kardeşinin üzerinde uçuyormuş. Küçük kardeş eve vardığında omzundaki odunları yere bırakıp annesine şöyle demiş:
“İşte çok istediğin odunların.”
Annesi odunlara baktığında kemikleri görünce çok korkup evden kaçmış. Sonra Yılan Kartalı, annesinin başının üzerinde dönüp durmuş ve şöyle seslenmiş:
“Quik! quik! Artık yemeğine ihtiyacım yok.”
Yılan Kartalı Masalı: Kötü Anne de burada bitmiş.
