Sebe Halkı: Nankör ve Şükürsüz Kavim
Sebe Halkı: Nankör ve Şükürsüz Kavim
Nankör ve Şükürsüz Kavim…
Yıllar yıllar önce Yemen ülkesinde Sebe halkı yaşıyordu. Bu bölgeye çok yağmur yağar, fakat bu sular seller halinde boşa giderdi. İki dağın arasında suları toplamak için büyük bir baraj yapmaya karar verip kalın duvarlar ördüler. Yağmur suları gelip o baraja toplandı. Bütün bu sulardan faydalandılar.
Bu yüzden bu yöre, bayındır ve bolluk bir ülke oldu. Güneyden ve kuzeyden bahçeler uzanıp gidiyordu. Bu bahçelerde her çeşit meyve yetişiyor ve güzel bir görünüş arz ediyordu.
Birbirine yakın şehirler kurulmuştu. Halk emniyet ve güven içerisinde bu şehirler arasında yolculuk ediyor, yolda hiç kimse onlara sataşamıyordu. Hırsızlar, yol kesiciler, şehirlerin birbirine yakınlığı sebebiyle en ufak bir zarar veremiyordu. Bu ülke yeşillik, zenginlik ve bolluk içerisindeydi.
Fakat burada yaşayan insanların sahip olduğu nimetler, onlara, Allah’a şükretmeyi unutturmuş, verilen nimetlere razı olup kanaat etmemişlerdi.
-Ya Rabbi, bu yakın şehirler, bizi uzun yolculuğun zevkinden mahrum ediyor. Eğer şehirler birbirinden uzak olsaydılar, aralarında yolculuk etmek daha zevkli ve faydalı olurdu. Bu yakınlık ise usandırıcı ve zevksizdir, demeye başladılar.
Kendilerine verdiği bu büyük nimetlere karşılık Allah’a şükredecekleri yerde, bu sözleri söylemekle nankörlük ettiler. Yüce Allah da, bu büyük barajın duvarlarını yıkmakla onları cezalandırdı. Sular birden boşanıp seller halinde bu ülkeyi bir tufan gibi kapladı. İnsanlar canlarını kurtarmak için korkuyla kaçıp Arap ülkesinin kuzeyine dağıldılar. Bir kısmı da boğuldular. Kısa bir süre sonra o muhteşem şehirden hiçbir iz kalmadı. Her taraf kuru, otsuz, çimensiz çöller haline geldi.
Allah, şükür etmeyip nankörlük eden bu kavmi, bizlere Kuran aracılığıyla bildirmekte ve bizim onların başına gelenlerden dolayı ders almamızı öğütlemektedir.
