Zaloğlu Rüstem ile Salman: Yenilmez Savaşçılar

Zaloğlu Rüstem ile Salman: Yenilmez Savaşçılar

Salman güçlü ve kudretli bir adamdı, ayrıca bir dev kadar güçlü ve korkunç biriydi. Dünyanın bir köşesinde yaşadı ama ünü tüm dünyaya dehşet saçtı. Şimşek gibi atı vardı ve kolları demir kadar güçlüydü. Barış içinde yaşayan insanlara saldırdı ve onlardan haraç aldı; hiç kimse ona haraç ödemeyi reddedemezdi, yoksa insanları yok ederdi.

Dünyanın başka bir köşesinde,  Zaloğlu Rüstem adında bir başka güçlü ve zalim biri daha vardı. Rüstem, bir dev kadar büyük, kocaman bir adamdı ve olağanüstü gücü ve cesaretiyle büyük bir üne sahipti. Zaloğlu Rüstem’in Şah adında cesur bir kardeşi vardı. Ayrıca Salman’a haraç ödemeyen sadece Zaloğlu Rüstem’in ülkesi kalmıştı.

Bir gün Şah, abisine:

 “Gidip Salman’ın nasıl bir adam olduğunu görmeme izin ver,” dedi.

 Rüstem, kardeşinin gitmesine izin verdi. Şah, uzun bir yolculuktan sonra şimşek gibi hızlı bir ata binmiş kocaman bir adamla karşılaştı; mızrağının asası bir adamın beli kadar kalındı. Şah, bunun Salman olduğunu bilmiyordu; ama yine de mızrağını savaşa hazırladı. Salman, atını mahmuzladı ve yüzüne bile bakmadan Şah’ın yanından geçti. Bunun üzerine Şah, gücendi ve mızrağını atlı adamın ardından attı. Salman geri döndü, bir çırpıda Şah’ı kavradığı gibi yere fırlattı. Sonra onu atının karnına bağlayıp dörtnala gitti. Çadırına varınca atından indi, Şah’ın kulağını çadırın kirişine çiviledi ve uyumak için uzandı. Şah, öfkeden neredeyse delirecekti; dişlerini gıcırdattı ve kendi kendine mırıldandı:

“Bana tek kelime etmedi, ismini de söylemedi. Keşke onun kim olduğunu bilseydim. “

Salman kısa süre sonra uyandı ve sordu:

“Dostum, sen kimsin?”

Şah, “Rüstem’in ülkesindenim,” diye yanıtladı. O kadar çok korkuyordu ki, kendisinin Rüstem’in kardeşi olduğunu söyleyemedi.

“Ah!” diye bağırdı Salman, Şah’ın kulağını bırakarak, “Neden bana daha önce söylemedin? Git ve Rüstem’e de ki gelip benimle dövüşsün. Eşit güçte iki adam olamaz; dünya kimin daha güçlü olduğunu bilmeli. Ben Salman’ım.”

Şah, evine döndü ve derin derin iç çekti. Rüstem, onun iç çekişini duyarak şöyle dedi:

“Sen Şah’sın ben Rüstem. Nasıl olur da hala iç çekebiliyorsun! Hayır, bana kederini anlatmalısın.”

Şah, ona Salman’la görüşmesinden ve Salman’ın meydan okumasından bahsetti. Rüstem yanına kuzeni Tijhan’ı aldı. Rüstem ve Tijhan kılıklarını değiştirdiler. Sonra Rüstem, beyaz toynaklı atını iki gözünden öptü ve kardeşi Şah’a şöyle dedi:

“Başım belaya girdiğinde, atım bunu bilecek ve ayaklarıyla yere vuracak. O vakit atımı özgür bırak; o gelecek ve beni bulacak. “

Rüstem’e yolculuğunda eşlik eden Tijhan, sıradan bir ölümlü olmaktan uzaktı. Harika bir sesi vardı; Doğu’da ağlasaydı sesi Batı’da duyulurdu. Uzun bir süre seyahat ettikten sonra Rüstem ve Tijhan bir şehre geldiler ve kasabanın dışındaki bir otlakta kamp kurdular. Tijhan şehirde korkunç bir gürültü duyduğunda ve sorunun nedenini araştırmak için oraya gittiğinde Rüstem uyuyordu.

Tijhan şehre vardığında, insanlardan bazıları sağa sola koşuyor, bazıları saçlarını yoluyor, bazıları göğüslerini dövüyor; hepsi ağlıyor ve feryat ediyordu.

“Neden, sorun nedir?” diye sordu Tijhan.

“Salman geldi, ödenmemiş yedi yıllık haraç istedi” diye yanıtladı biri. Sonra şehir halkı neleri var neleri yok bir araya getirip, Salman’ın haracını topladılar. Ama şimdi topladıkları haracı kimle göndermeleri gerektiği sorusu ortaya çıktı, çünkü Salman haracı şehir dışına istiyor, haracı götüren adamı da öldürüyordu.

Tijhan:

“Onu bana verin, ben götüreceğim” dedi. Tijhan, haracı götürdüğünde Salman, Tijhan’ı atına bağlayıp dört nala çadırına doğru gitti. Tijhan, bu arada bağırarak Rüstem’den yardım istedi.

Rüstem uykusunda Tijhan’ın tiz sesini duydu:

“Yardım et Rüstem! Salman beni götürüyor. “

Rüstem aceleyle şehre koştu ve ne olduğunu insanlardan öğrendi ve işte! Beyaz toynaklı atı koşarak geldi ve önünde durdu. Rüstem, atına atlayıp dörtnala Salman’ın peşinden gitti ve kısa süre sonra Salman’ın çadırına ulaştı.

Tijhan’ın kulağını çadır kirişine çivileyen Salman, Rüstem’le savaşmak için dışarı çıktı ve orada dünya tarihinde kaydedilmemiş en korkunç düello gerçekleşti. Yaylar ve oklar, mızraklar ve kılıçlar parçalara ayrıldı. Sonunda birbirlerine yaklaştılar, birbirlerini yakaladılar ve her ikisi de birbirlerinin sırtını yere vurmaya çalışıyordu.

Şimdiye kadar henüz birbirlerini yenemediler ve mücadele hala devam ediyor. Arada sırada birbirlerini o kadar şiddetli bir şekilde çekip sallarlar ki yer sarsılır ve insanlar buna deprem der ve Tijhan’ın sesi ise hala çok derinlerden duyuluyor.

Zaloğlu Rüstem ile Salman: Yenilmez Savaşçılar Masalımız burada bitti.