Malı ve Çocuklarıyla Gururlanan Adamın Kıssası
Malı ve Çocuklarıyla Gururlanan Adamın Kıssası
Bir dönem birbirleriyle çok iyi dost olan iki adam vardı. Bunlardan biri büyük servete sahip zengin bir adamdı. Allah ona büyükçe iki üzüm bağı vermişti. Bu bağların arasında da daima akan ırmakların suladığı geniş tarlalar vardı.
Bağda üzümler olgunlaşmış, salkımlar inciler gibi parlamaya başlamıştı. Bu adamın ayrıca 7 güçlü erkek çocuğu da vardı.
Bu zengin adam bir gün arkadaşını çağırıp ona bahçelerini ve tarlalarını göstermek, beraberce mutlu bir gün geçirmek ve güzel bir gezinti yapmak istedi. Bağlar arasında geziyorlardı. Zengin adamın kalbi, mallarına göz gezdirdikçe sevinçle doluyor, gönlü, kendisine bu nimetleri veren Allah’ı unutuyordu. Zenginliği ile gururlanarak arkadaşına:
-“ Benim malım seninkinden daha çoktur. Çoluk çocuk bakımında da senden daha itibarlı bir adamım” dedi. Sonra bahçelerden birine girdi. Orada olgunlaşmış meyveleri görünce zengin adam gurur ve kibirle mırıldandı:
-“Bu bahçenin batacağını, helak veya yok olacağını hiç sanmıyorum. Kıyametin kopacağına da inanmıyorum artık. Şayet kıyamet kopacak olsa bile, Allah bana bu bahçeden daha iyisini verir. Çünkü ben, itibarlı ve zengin bir adamım. Zenginliğim sebebi ile Allah birine mal verecek olsa yine bana vermesi gerekir.”
Zengin adamın bu boş sözleri üzerine arkadaşı kızdı. Allah’a inanan bu iyi ve faziletli insan zengin ve inkarcı arkadaşına şöyle dedi:
-“Seni topraktan yaratan, ananın karnında bir döl iken seni insan şekline sokan yüce Allah’ı inkar mı ediyorsun? Ama ben O’na inanıyor ve O’na hiçbir şeyi ortak koşmuyorum. Sen bahçeni gördüğün zaman, bu nimetleri sana veren Allah’ı hatırlaman gerekirken, O’nu inkar etmeye kalkışıyorsun. Benim malımda, evladımda senden azdır, Allah’ın bana senin bahçenden daha iyisini vereceğine dair ümidim büyüktür. Sana verdiği nimetlere karşılık, Allah’a şükretmemekte devam edersen, Allah senden nimetlerini alır. Bu bağ ve bahçeleri, ekinleri yok eder. Belki göndereceği bir felaketle bahçen yerle bir olur. Ya da suyu çekilir de bir daha bulamazsın.”
Henüz bir gece geçmeden mümin adamın dedikleri gerçekleşti. Yer suyunu çekmiş, bahçe kurumuş, meyveler dökülmüş, ağaçlar kuruyup ölmüştü.
Ertesi gün gururlu ve zengin adam, bahçesini görmeye gelince, onu harap bir halde görüp beyninden vurulmuşa döndü. Üzüntüyle ellerini ovmaya başladı. Harcadığı onca emek ve mal helak olmuştu. İçi yanarak mırıldandı:
-“Keşke Rabbime kimseyi ortak koşmasaydım. Keşke nankörlük etmeseydim” diyordu.
Allah kendisine ortak koşanları ve büyüklenenleri sevmez.
Kaynak: Seyyid Kutub, Dini Hikayeler, Malı ve Çocuklarıyla Gururlanan Adamın Kıssası.
Aşağıdaki Dini Hikayede ilginizi çekebilir.
Hz Süleyman’ın Ölümü Kıssası Hazreti Süleyman’ın Ölümü Bir gün Hz Süleyman Aleyhiselam dostlarına dedi ki: -“Canım öyle bir gün istiyor ki, o gün bana… Devamı için Tıklayınız.
