Köy Faresi ile Şehir Faresi Masalı
Köy Faresi ile Şehir Faresi
Köy Faresi ile Şehir Faresi Masalı
Bir varmış bir yokmuş. Uzak bir köyde iki fare yaşarmış. Bir gün bu farelerden bir tanesi şehre taşınmaya karar vermiş ve gidip şehre yerleşmiş.
Aradan birkaç ay geçmiş. Köydeki fare, arkadaşı fareyi ziyaret etmek için şehre gitmiş. Şehir faresi, kendini ziyarete gelen arkadaşını görünce çok sevinmiş. Onu çok güzel karşılamış, güzelce ağırlamış, yedirmiş içirmiş.
Şehir faresinin sofrasında her zaman güzel ve çeşit çeşit yemekler varmış. Şehir faresi, köy faresine :
– ‘Görüyorsun ki şehirde çeşit çeşit yemekler yiyoruz. Bu gördüklerinin dışında daha birçok güzel yemek var. Siz, köyde hep aynı yemekleri yemekten sıkılmıyor musunuz?’ diye sormuş.
Köy faresi:
-‘Halla Halla! Siz şehirliler neler yiyorsunuz ki?’ diye karşılık vermiş.
Şehir faresi:
– ‘Neler yemiyoruz ki! Peynir, havyar, sucuk, krema, cips gibi köyde bulunmayan lezzetler. Ayrıca fındık, fıstık ve daha birçok yemiş,’ diye cevap vermiş.
Köy faresi:
– ‘Susar mısın lütfen! Lafı bile ağzımı sulandırdı,’ demiş.
Şehir faresi, köy faresini güzel yemeklerin olduğu yemek salonuna götürmüş. Sonra kibar bir ses tonuyla:
– ‘Sevgili dostum, uzun bir yolculuktan sonra, çok acıkmışsındır,’ demiş.
Köy faresi:
– ‘Evet! Hem de çok açıktım,’ demiş.
Az önce sona ermiş olan ziyafet kalıntıları arasında karınlarını doyurmaya başlamışlar. Kalıntılar arasında köy faresinin hayal edemeyeceği çeşit çeşit yemekler varmış.
O an bir havlama sesiyle irkilmiş köy faresi, sonra:
– ‘Bu seste neyin nesi?’ diye sormuş.
Şehir faresi:
– ‘Boş ver! Bunlar evin köpekleri,’ diye cevap vermiş ve birden salonun kapısı sonuna kadar açılmış ve içeriye iki köpek girmiş. Köpekleri gören fareler kaçışmaya başlamışlar. Duvardaki küçük delikken içeri girip canlarını kurtarmışlar.
Köy faresi soluk soluğa:
– ‘Verdiğin ziyafet için teşekkür ederim. Ama kusura bakma, çok kalamayacağım, hemen gitmem gerek!’ demiş.
Şehir faresi:
– ‘Hayırdır! Ne oldu da birden kararın böyle değişiverdi?’ diye sormuş.
Köy faresi:
– ‘Kusura bakma dostum. Korka korka yemek yemektense her gün aynı yemeği yemek daha iyidir,’ diye yanıt vermiş ve köyüne geri dönmüş.
Şehir faresi ile Köy faresi masalımızda burada bitmiş.
Kaynak: La Fontaine Masalları .
